2017

Het multidisciplinaire Italiaans-Belgische kunstenaarsduo bestaande uit Simona Denicolai en Ivo Provoost werkt met animatie, objecten, installaties, performances, video en editing, zonder zich ertoe te beperken. Het duo stelt graag procesmatige samenwerkingsprotocollen voor, soms op lange termijn, soms in de vorm van tijdelijke performances. Zo ontstaat er een medeplichtigheid met acteurs die niet verbonden zijn met de kunstwereld maar wel volwaardig onderdeel zijn van de werelden die ons omringen. Vaak gebruiken ze bestaande elementen van een context, om ze te verbinden of te dissociëren en een eigen taal te formuleren. De kunstenaars functioneren bij voorkeur als bemiddelaar tussen de verschillende bestanddelen van een bepaalde context, die ze via hun eigen vormen de dialoog laten aangaan. Het is deze positie van tussenpersoon (of ‘regisseur van de realiteit’) die hen het meest interesseert: Wat is de rol van de kunstenaar in de intieme en politieke samenleving?

Het project EYELINER dat Denicolai & Provoost voor de BelgianArtPrize bedachten, focust op voorwerpen die worden geëtaleerd in vitrines van kleine handelaren en op raamkozijnen, en focust daardoor ook op de mensen die ze daar neerzetten. Deze voorwerpen geven een diepere inkijk in de coulissen van de stad. Denicolai & Provoost vervullen de rol van regisseurs die scenario’s uittekenen met wat voorhanden is. Ze tonen voorwerpen die rondslingeren in de openbare ruimte en daarmee het zenuwgestel blootleggen van een stedelijke samenleving, net omdat ze ook rondslingeren in het collectief bewustzijn. Elk individueel object past dus in een breder discours dat vervlochten is met de geschiedenis en eigenheid van een plek. De tentoonstelling, die eigenlijk al aanwezig was in de stad, kan na 28 mei 2017 bezocht worden aan de hand van een gids die de kunstenaars hebben ontworpen waarin de voorwerpen en hun eigenaars worden vermeld met hun adressen en biografieën.

Voor hun installatie in de BelgianArtPrize 2017 kregen de kunstenaars de steun van : 

Edith Dekyndt verkent de mogelijkheden van de meest alledaagse materialen, die ze in het domein van de kunst introduceert. De klassieke opvattingen over de schone kunsten laat ze achterwege. In haar praktijk breekt ze met het geheim van het atelier en gaat ze op ontdekking, waarbij ze zich volledig onderdompelt in de wereld. Haar werken zijn een uitnodiging om niet enkel onze blik te veranderen, maar ook onze manier van zijn, de manier waarop we de wereld beïnvloeden.

Het nieuwe werk They Shoot Horses dat Edith Dekyndt voor de BelgianArtPrize maakte, klemt de toeschouwer tussen een reusachtig fluwelen gordijn doorboord met stalen spijkers en een scherm waarop archieffilmpjes worden getoond van de sardonische ‘Marathon Dances’ uit de jaren 30. Het luxueuze fluweel dat doet denken aan het zware gordijn in de concertzaal dat valt na de opvoering staat in schril contrast met het harde en koele van de spijkers die spietsen door de stof. De installatie refereert aan het ‘ijzeren gordijn’ dat de Zuidelijke toegang van het Paleisvoor Schone Kunsten blokkeert sinds de terreuraanslagen in Brussel, en meer algemeen aan de rijzige afsluitingen die overal ter wereld worden opgetrokken. Het werk linkt ook de geschiedenis van realityshows met de huidige samenleving. In de archieffragmenten die koppels tonen die dagenlang dansen tot ze erbij neervallen om gratis te kunnen eten en kans te maken op een geldprijs, ziet Dekyndt een resonantie met de situatie waarin vele minder bedeelden zich vandaag bevinden.
 

Maarten Vanden Eynde’s artistieke praktijk omvat sculpturen, fotografie en installaties en is vaak contextgebonden. Vanden Eynde stelt zich vragen bij evolutie vanuit het perspectief van veranderingen die globalisering met zich meebrengt. Wat is vooruitgang? Gaan we vooruit? Waar naartoe? En waarom zijn we eigenlijk beginnen bewegen? Zijn werk situeert zich precies op de grens tussen verleden en toekomst; soms blikt hij vooruit naar de toekomst van gisteren, soms kijkt hij terug naar de geschiedenis van morgen.

Voor de BelgianArtPrize tekent Maarten Vanden Eynde een driehoek tussen de handel in katoen en uranium, het mercantiele verleden van België en het vermogen van elke mens om de geschiedenis te herschrijven. Hij toont drie werken die deel uitmaken van Triangular Trade, een langlopend onderzoeksproject: Ils ont partagé le monde is een serie van negen schilderijen die hij samen met de Congolese schilder Musasa heeft gemaakt, waarop de belangrijkste grondstoffen staan die aan de basis liggen van de wereld zoals we die kennen. The Gadget is een gekantkloste 3D-versie van de allereerste atoombom en verwijst naar de significante link tussen katoen en uranium. De installatie Around the World, een bobijn in de vorm van een raket, staat symbool voor de beduidende rol die katoen speelt op een globale schaal.

Voor zijn installatie in de BelgianArtPrize 2017 kreeg de kunstenaar de steun van : 

Otobong Nkanga’s multidisciplinaire praktijk omvat tekenen, fotografie, installatiekunst, video en performances en focust op de onderlinge verbanden tussen omgeving, architectuur en geschiedenis. Bezorgdheden over land, natuurlijke grondstoffen en architectuur, de waarde die ermee verbonden is en de dynamische staat van de herinnering worden in haar kunst met elkaar verbonden. Deze overwegend politieke onderwerpen zijn opgenomen in poëtische combinaties van autobiografische en collectieve verhalen, herinneringen en concepten.

Voor de BelgianArtPrize verkent Otobong Nkanga de noties van corrosie, oxidatie, doordrenking, en contaminatie. Met drie textielwerken en een stalen sculptuur, bestudeert ze de transformatieprocessen van materialen. Zo experimenteert ze met de kristallisatie van textiel (Steel to Dust – Slow Growth), maar ook met het langzaam doordrenken van een textielwerk met een vloeistof waardoor het gedicht dat er in geweven is gecontamineerd wordt (In a Place Yet Unknown), en nog met een verroeste stalen plaat die ze met een laser uitsnijdt waardoor ze een corrosie-effect oproept (Steel to Rust – Resistance). Ze bekijkt deze veranderingen in het licht van wat er zich afspeelt in onze samenleving die schijnbaar met ijzersterke waarden onderbouwd is, maar waarin (on)zichtbare mechanismen aanwezig zijn als corrosie, kristallisatie van ideologieën en het ontstaan van nieuwe structuren, allen tekens van leven.